Özel hukukun bir dalı olan Borçlar Hukuku, eşit kişiler arasındaki borç ilişkilerini düzenleyen kurallar bütünüdür. Bu disiplinin ana unsuru şahıslar arasında vuku bulan ve borç ilişkisi olarak adlandırılan hukuki işlem ve eylemlerdir. Borç ilişkilerinin doğumu ve sona ermesi ile tarafların ve kanunun çerçevelediği hükümler borçlar hukukunun temel hareket alanını oluşturur. Dolayısıyla borçlar hukukunun öznesi borçtur. Borç ise taraflardan birinin kendisini diğer tarafa karşı bir edimi yerine getirme yükümlülüğü altına sokmasıdır. Bu tanımlar ışığında borçlar hukukunun esas unsurlarını alacaklı, borçlu ve edim oluşturur.
Borçlar Hukukunun Kaynakları Nelerdir?
Borçlar hukukunun kaynakları iki ana başlıkta incelenebilir. Bunlardan ilki asli kaynaklardır. Bunlar da Türk Borçlar Kanunu ve özel borç ilişkilerini düzenleyen İş Kanunu, Türk Ticaret Kanunu gibi diğer kanunlardır. Diğer başlık ise tali kaynaklardır. Örf ve adet hukuku, hakimin hukuk yaratması ile bilimsel görüş (doktrin) ve yargı kararları bu başlıkta yer alır.
Borçlar Genel Hukuku ve Borçlar Özel Hukuku Nedir?
Borçlar hukukunun geniş alanları kapsaması sebebiyle kanun koyucu sistematik bir ayırım yoluna gitmiştir. Türk Borçlar Kanunu’nun ilk 206 maddesi genel hükümler olarak ifade edilmektedir. Bu hükümler bütün borç ilişkilerine uygulanabilecek emredici veya alternatif kurallar bütünüdür. Kanunun devamında düzenlenen maddeler ise özel hükümleri oluşturmaktadır. Burada her sözleşme detaylı bir şekilde kurala bağlanmıştır. Ayrıca genel hükümlerle tamamlanamayan boşlukların özel hükümlerle tamamlanması amaçlanmıştır.